Ο αγγλικός νεολογισμός Thanatosensitivity περιγράφει μια επιστημολογική-μεθοδολογική προσέγγιση στην τεχνολογική έρευνα και τον σχεδιασμό που επιδιώκει ενεργά να ενσωματώσει τα γεγονότα της θνησιμότητας, του θανάτου και του θανάτου στον παραδοσιακό σχεδιασμό με επίκεντρο τον χρήστη. Ο όρος "thanatosensitivity", που επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον Michael Massimi και τον Andrea Charise από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο σε μια κοινή εργασία που παρουσιάστηκε στο CHI 2009, αναφέρεται σε μια ανθρωπιστικά θεμελιωμένη προσέγγιση στην έρευνα και τον σχεδιασμό της αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή (HCI), η οποία αναγνωρίζει και αντιμετωπίζει τα εννοιολογικά και πρακτικά ζητήματα που αφορούν τον θάνατο κατά τη δημιουργία διαδραστικών συστημάτων.

Ο όρος θανατοευαίσθητος προέρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογική προσωποποίηση του θανάτου, τον Θάνατο (ελληνικά: Θάνατος (Thánatos), "Θάνατος"), ο οποίος από μόνος του είναι ένας όρος που συνδέεται με την έννοια της ορμής του θανάτου που είναι κοινή στη μεταφροϋδική σκέψη του 20ού αιώνα. Αυτή η διεπιστημονικότητα ή διεπιστημονικότητα είναι ζωτικής σημασίας για την έρευνα της θανάτου, διότι, σε αντίθεση με πολλούς τομείς της έρευνας του HCI, οι μελέτες του θανάτου και της θνησιμότητας σπανίως επιδέχονται εργαστηριακές μελέτες ή παραδοσιακές προσεγγίσεις επιτόπιας έρευνας. Όπως υποστηρίζουν οι Massimi και Charise, η κριτική ανθρωπιστική πτυχή της ευαισθησίας στον θάνατο προσφέρει αποτελεσματικά "μια μη επεμβατική στρατηγική για την καλύτερη κατανόηση των εννοιολογικών και πρακτικών ζητημάτων που αφορούν τον θάνατο, την πληροφορική και την ανθρώπινη εμπειρία".